Československý vlčák

Historia :

Jest to stosunkowo młoda rasa, choć jej wygląd bardzo przypomina wilka. Pierwszy krok na drodze do nowej rasy możemy porozmawiać w 1955 roku, kiedy ing. Karel Hartl po raz pierwszy skrzyżował Wilczaka Karpackiego i Owczarka Niemieckiego. W tym czasie, ale nie chodziło o stworzenie nowej rasy, chodziło raczej o badania naukowe. Miał dowiedzieć się, czy potomstwo na zewnątrz będzie przypominać wilka czy owczarka niemieckiego. Kolejne pytanie dotyczyło reprodukcji. U potomstwa istniał cykl rozrodczy wilka - samice ogrzewano przez rok. Nieśmiałość była kolejnym przejawem krzyży wilka. Psy również bardzo przypominały wilka o charakterze sierści. Inną osobliwością była ich wytrzymałość, cechy węchowe i orientacja, gdzie znacznie przewyższały te mieszańce owczarki niemieckie. Były bardziej odporne na ciepło, zimno i wilgoć. Problem pojawił się jednak w praktyczności hybryd pierwszej klasy ze względu na występowanie agresji. Psy miały mniejszy kontakt z ludźmi innymi niż ich lider. Jednak dzięki swojej wielkiej zdolności wkrótce zrodził się pomysł hodowli nowej rasy. Ustalono kilka różnych linii. W 1966 roku został poproszony o wpisanie tych wilczaków do księgi stadnej. Rasa nie została jednak rozpoznana, a następnie zmniejszyła liczbę hodowców. Tylko nieliczni hodowcy zostali w Czechach i na Słowacji. Klub Owczarek Czechosłowacki został założony w Brnie w 1982 roku, a Owczarek Czechosłowacki został uznany za rasę narodową. Owczarek został uznany przez międzynarodową organizację cynlogiczną FCI w dniu 13 czerwca 1989 r.

Wygląd :

Celem dzisiejszej hodowli jest wyhodowanie rasy średniej wielkości, wytrwałej, poruszającej się wręcz wilczego wyglądu. Ten wygląd jest również wspierany przez elastyczne chodzenie przypominające bieg wilków. Nawiasem mówiąc, ten wilczur się porusza. Wilczy przodkowie rasy nie przeczą wycie chóru. Płaszcz jest żółto-szary do srebrnoszarego z charakterystyczną jasną maską. Lekki płaszcz znajduje się również na dolnej szyi i piersi. Ciemnoszary z jasną maską jest dopuszczalny. Zimą dominuje duży podkład, który wraz z płaszczem tworzy gęstą warstwę na całym ciele. Konieczne jest, aby płaszcz przylegał do brzucha, wewnętrznych ud, ucha wewnętrznego i palców stóp.

Charakter i zastosowanie :

Jest to wszechstronny aktywny pies wierny swojemu panu. Znajduje zastosowanie w zespołach ratowniczych i jako pies rodzinny. Jednak potrzebuje wystarczająco dużo miejsca, aby zastosować i rozładować swoją energię.

Opieka :

Jego właścicielem powinien być bardziej doświadczony kynolog, który może pozwolić sobie na wystarczającą liczbę zajęć sportowych i pracy. Włosy, z wyjątkiem sporadycznego czesania, nie wymagają specjalnego traktowania.

Tekst: Eva Černohubová

Zdjęcie: Kennel Sotis, www.sotis.eu