Koronawiroza psów

Jest to zakaźna choroba przewodu pokarmowego wywołana przez koronawirusa psów. Pokazuje ostrą biegunkę szczeniąt i młodych psów.

Poważniejsza sytuacja występuje, gdy infekcji koronawirusem towarzyszą inne infekcje, które wpływają na jelito (kampylobakterioza, parwowiroza, salmonelloza).

Według ekspertów jest to dość powszechna choroba, do 80% psów ma przeciwciała przeciwko koronawirusom.

Źródło choroby

Jest to wysoce zaraźliwa choroba. Źródłem choroby są odchody chorego psa. Przenoszenie następuje przez skażoną paszę, wodę lub przedmioty. Wirus przechodzi przez żołądek i infekuje komórki jelitowe jelita cienkiego.

Czas inkubacji

Wynosi od 1-4 dni. Po tym czasie zainfekowane komórki jelit umierają i złuszczają się w jelicie, a niedojrzałe komórki przybywają na swoje miejsce. Powoduje to biegunkę. Łajno zawiera dużą ilość wirusa, zwykle wydalanego przez dwa tygodnie. Jednak wydzielanie wirusa może wystąpić przez kilka miesięcy i nie towarzyszą mu żadne inne objawy, jedynym dowodem na trwającą chorobę jest wzrost poziomu przeciwciał.

Objawy

Utrata apetytu, biegunka i wymioty (około 24-36 godzin) występuje po okresie inkubacji. Biegunka jest papkowata lub wodnista, kolor jest zielony, żółty lub pomarańczowy. Pachnie mocno. Czasami może zawierać śluz i krew. Choroba zwykle znika samoistnie szybko i większość zwierząt wraca do zdrowia w ciągu tygodnia. Jednak u niektórych psów biegunka może występować na przemian 3-4 tygodnie po zakażeniu. Większość przypadków koronawirozy przebiega bezobjawowo, ale komplikują je inne związane z nimi choroby jelit. Niestety połączenie parwowirozy i koronawirozy ma wysoką śmiertelność. Na podstawie objawów klinicznych nie można odróżnić koronawirozy od innych ostrych stanów zapalnych przewodu pokarmowego.

Leczenie

Strajk głodowy powinien trwać 12–24 godzin, a następnie wlew (w przypadku odwodnienia) i lekkostrawna dieta. Antybiotyki zwykle nie są potrzebne.

Zapobieganie

Dezynfekcja środowiska i izolacja chorych zwierząt. Koronawirus psów jest dość odporny w środowisku zewnętrznym, nie niszczy kwaśnego pH i może wytrzymać stosunkowo duży zakres temperatur. Jednak większość popularnych środków dezynfekujących go niszczy. Możliwe jest również szczepienie.

Źródło: MVDr. Jana Kočová, Weimaraner, historia hodowli - szkolenie, Mladá fronta, 2016