Historia :
Rasa pochodzi z Nowej Funlandii i Anglii, z którą jest najczęściej związana, dogadała się z innymi członkami ras retriverů w latach 30. XX wieku dzięki rybakom z Nowej Funlandii. Na początku rasa ta kojarzona jest głównie z imieniem hrabiego Malmesbury, który prawdopodobnie opierał swoją hodowlę na tych krótkowłosych aporterach z Newfoundlandu. We krwi Labrador Retriever krążą geny psów rybackich i myśliwskich. W XIX wieku były to jednak tylko czarne psy rybackie skrzyżowane ze spiczastym. Pomogło to zachować pożądane właściwości, takie jak doskonały węch, wytrzymałość, bezpretensjonalność i wreszcie pozytywny stosunek do wody. Dzięki temu rasa jest nadal wykorzystywana w polowaniu na ptactwo łowne.
Rasa została uznana w 1903 roku. Dzięki swoim cechom wciąż rośnie w rankingu popularności.
Wygląd :
Jedną z osobliwości Labrador Retriever jest jego „wydrowy ogon”, który jest bardzo silny u nasady i stopniowo zwęża się do czubka. Osiąga średnią długość i jest gęsto powlekany. Jak już wspomniano, pierwotny kolor był czarny, dziś możemy również zobaczyć kolor żółty i rzadszy brąz - ciemna wątroba do czekolady. Na początku czystej hodowli, 19./20. stulecie psy miały jasne zabarwienie od odchodów hodowlanych lub zostały zabite przy urodzeniu. Tym bardziej niezwykłe jest to, że pomimo tego wyboru kolor został zachowany do tej pory, kiedy dozwolone są zarówno czarny, żółty, jak i rzadszy brąz. Idealna wysokość w kłębie wynosi 56 -
Zastosowanie i charakter :
Najbardziej docenianymi cechami tej rasy są zwrotność, doskonałe wyczucie węchu, nauka i pracowitość. W dzisiejszych czasach rasa jest wykorzystywana do pracy nad tropieniem, odnajdywaniem i, na przykład, jako ślepy pies. Dzięki swojemu doskonałemu zmysłowi węchu jest również wykorzystywany w ratowanych wydarzeniach jako pies lawinowy, narkotyk, a także jako terapeuta psów.
Rasa jest łatwa do wyszkolenia nawet dla początkującego, doskonale współpracuje z dziećmi i jest niewątpliwie jedną z najbardziej odpowiednich ras dla rodziny.
Opieka :
Labrador nie jest wymagającym psem. Może mieszkać zarówno w piórze, jak i w mieszkaniu. Wymaga stałego kontaktu z człowiekiem. Krótkie włosy należy od czasu do czasu czesać. Ponieważ jest to pies sportowy, na miejscu są częstsze spacery.
Tekst: Eva Černohubová
Zdjęcie: Kennel Tetřeví Dvůr , www.tetrevidvur.com
Logując się wyrażasz zgodę na przetwarzanie danych osobowych .