Mały wskaźnik Munsterlandera

Ten artykuł jest tłumaczony przez Google Translator. Pracujemy nad jego ręcznym tłumaczeniem. Dziękujemy za wyrozumiałość.

Historia :

Po obu stronach granicy niemiecko-holenderskiej na początku XX wieku znajdowały się resztki starych „ptaków-ptaków”. Te stare psy miały niezliczone różne imiona, na przykład heidewachtel, magisterhündchen, ale także spione. Edmund Löns zebrał ostatnie resztki tych ptasich psów i napisał o nich w dzienniku łowieckim: Zostały one hodowane ze względu na ich zdolności czysto myśliwskie, niezależnie od wyglądu zewnętrznego. Brakuje nam tych psów planowanych hodowli. Przeważnie są w pobliżu 45 cm w kłębie są dobrze zbudowane i dobrze umięśnione ”. To krótkie świadectwo z początku XX wieku. Były to spaniele z pierzastą zwierzyną. Rozdrobniony teren wymagał od psa nieustannego poruszania się w pobliżu jego przywódcy. Chociaż Löns wspomina nie tylko o doskonałym węchu, podkreśla swoją gotowość do odzyskania. W 1912 roku Löns założył Little Munsterland Pointer Club. Do hodowli czystej krwi, o której Löns wspomina w swoim raporcie, wykorzystano dwa lokalne plemiona - rasy. Pierwszym był nauczyciel hodowli Heitmann - „Magisterhündchen”, który nazwał swoje psy przepiórcami - heidewachtel. Szczep ten był hodowany przez ponad 40 lat bez żadnej obcej krwi. Drugim odskocznią było tak zwane plemię Dorsten - były to psy 50 cm wysoki, wolny, spokojny i falisty. Przepiórki westfalskie zawsze były biało-białe z talerzami lub płaszczem. Wysiłek polegał na przekroczeniu niemieckiego wskaźnika długowłosego, ale psy nie spełniały wymagań łowieckich - miały zbyt ciężką głowę i zbyt bogate włosy.

Wygląd :

Mały wskaźnik Munsterlandera ma średnio długi, gęsty, ściśle przylegający, gładki i pozbawiony włosów płaszcz. Zabarwienie: białe z brązowymi kropkami i plamami lub odcieniem, często z białym śliniakiem lub plamami.

Charakter i zastosowanie :

Mały Munsterlander Pointer to poruszający się, żywy, ale nie nerwowy pies myśliwski. Jest życzliwy, przyjazny i godny zaufania, prawie zawsze w dobrym nastroju. Bardzo kocha dzieci. Dziś jest popularnym psem rodzinnym i nadal jest używany do upierzenia.

Opieka :

Płaszcz wymaga niewielkiej pielęgnacji. Żyje średnio od 13 do 14 lat. Jako pies myśliwski wymaga dużo ruchu.