Ogar

Historia

Ogar, czyli psy świętego Huberta (Chien de Saint-Hubert), jest jednym z najstarszych ogarów na naszym kontynencie. Dzisiejszy ogar powstał z połączenia dwóch ras. Pierwsza linia składa się z psów hodowanych w klasztorze St. Hubert w Ardenach. Psy te były izolowane i hodowane jako czysta rasa od 7 wieku. Druga linia pochodzi z Bliskiego Wschodu i dotarła do Europy w XIII wieku. Jednak pochodzenie tej rasy należy do Anglii, gdzie linie te łączą się i zaczynają zachowywać psa o wysokich nogach, przeznaczonego do polowania na wilki, lisy i większe zwierzęta. Ogar znalazł zastosowanie w przeszłości przez policję. W Ameryce był często używanym autostopowiczem dla zbiegłych czarnych niewolników.

Wygląd

To imponująca duża rasa z dużą ilością luźnej skóry, która nadaje jej arystokratyczny wygląd. Waga waha się od 30 do 55 kg w zależności od płci i wielkości osobnika. Wysokość w kłębie wynosi 64–72 cm u mężczyzn i 58–66 cm u kobiet. Płaszcz jest krótki, prosty. Kolor może być czarny podpalany, brązowy z podpalanym i jasnoczerwonym. Dolne powieki opadają i widać różową spojówkę, ale w rezultacie pies nie ma problemów ze wzrokiem.

Natura i zastosowanie

Jest spokojny i osobliwy trzeźwy pies. Jest wspaniałym psem rodzinnym kochającym dzieci i swoim panem. Jeśli chodzi o trening, ogar jest uparty, a jego szkolenie jest nieco bardziej wymagające. Jego obecną funkcją jest głównie pies rodzinny i towarzyski, od czasu do czasu możemy go spotkać w roli myśliwego-kolorysty. Nie ma skłonności do agresji, czasem może być trochę nieśmiały w nieznanym środowisku.

Care

W okresie wzrostu konieczne jest posiadanie wysokiej jakości granulowanej paszy lub możesz dostarczyć preparaty w celu poprawy rozwoju stawów. Zaleca się czyszczenie i kontrolę uszu, które często są podatne na zapalenie, często i dobrze. Ogar może spać w zagrodzie na świeżym powietrzu. Wymaga pewnej ilości ruchu. Zaleca się karmić więcej niż raz dziennie.

Tekst: Eva Černohubová