Podejmując decyzję, czy trzymać psa w mieszkaniu czy w ogrodzie, należy wziąć pod uwagę jego potrzeby, naturę i warunki klimatyczne. Każda opcja ma swoje wady i zalety, nie każdy pies nadaje się do życia na zewnątrz.
Posiadanie psa w mieszkaniu oznacza, że będzie on stale blisko swojej rodziny. Psy są zwierzętami stadnymi i większość z nich ceni sobie przebywanie ze swoimi ludźmi, tak często jak to możliwe.
Zalety:
Bliski kontakt z psem – łatwiejsza socjalizacja i lepsza kontrola nad zachowaniem. Niektóre rasy psów również potrzebują towarzystwa właścicieli.
Bezpieczeństwo – pies nie jest narażony na ekstremalne warunki i ryzyko ucieczki.
Odpowiednie dla mniejszych ras – niektóre rasy mają mniejsze wymagania co do ruchu i idealnie nadają się do mniejszych przestrzeni.
Wady:
Potrzeba częstych spacerów – pies potrzebuje regularnych spacerów, co może być wyzwaniem, zwłaszcza przy złej pogodzie.
Ograniczona przestrzeń – duże rasy mogą cierpieć na brak ruchu, jeśli nie poświęcisz im wystarczająco dużo uwagi.
Możliwość hałasu i uszkodzeń wnętrza – zwłaszcza jeśli pies cierpi na lęk separacyjny lub nie jest wyszkolony.
Pies w ogrodzie ma więcej miejsca do poruszania się i częstszy dostęp do świeżego powietrza, ale nawet tutaj trzeba myśleć o jego potrzebach.
Większa swoboda ruchu – pies może biegać w każdej chwili.
Mniej zmartwień związanych ze spacerami – pies może znaleźć miejsce, w którym może załatwić swoje potrzeby.
Nadaje się dla dużych i aktywnych ras - takich jak husky, owczarki niemieckie i bernardyny.
Potrzeba zapewnienia psu odpowiedniej jakości warunków – pies potrzebuje izolowanej budy, dostępu do wody i cienia, a także możliwie dużej ilości miejsca.
Ryzyko samotności – psy są zwierzętami stadnymi i nie tolerują długotrwałej izolacji.
Możliwość ucieczki lub narażenia się na niebezpieczeństwo ze strony otoczenia – na przykład niezapowiedziane wejście obcych osób lub innych zwierząt.
Niektóre rasy nie nadają się do całorocznego przebywania na zewnątrz ze względu na budowę ciała, sierść lub potrzeby społeczne:
Rasy krótkowłose (np. buldog francuski, bokser, dalmatyńczyk)
Małe rasy towarzyszące (np. chihuahua, yorkshire terrier, maltańczyk)
Rasy o krótkim pysku (np. mops, buldog) – mają trudności z regulacją temperatury.
Niektóre rasy z kolei dzięki grubej sierści i odporności na zimno przystosowały się do życia na zewnątrz:
Rasy nordyckie (np. husky syberyjski, alaskan malamute)
Rasy owczarskie i pasterskie (np. owczarek kaukaski, berneński pies pasterski)
Psy stróżujące (np. owczarek niemiecki, rottweiler)
Nie ma jednoznacznej odpowiedzi – to zależy od konkretnej rasy, jej potrzeb i Twoich możliwości. Ważne jest, aby pies miał odpowiednią ilość ruchu, opiekę i przede wszystkim kontakt z człowiekiem. Jeśli zostawisz go w ogrodzie, powinien nadal być członkiem rodziny, a nie tylko „strażnikiem ogrodu”. Jeśli mieszkasz w mieszkaniu, zapewnij mu dużo spacerów i stymulacji.
Logując się wyrażasz zgodę na przetwarzanie danych osobowych .