Szpic japoński

Historia

Pomimo nazwy rasy nie jest typowym przedstawicielem azjatyckiej rodziny szpiców. Niektórzy eksperci uważają, że jest to rodzaj miniaturowego samoyeda, który został wyhodowany w Japonii na początku XX wieku, ale większość ekspertów uważa, że jego korzenie sięgają Europy, ponieważ różnice między szpicem japońskim i niemieckim są niewielkie. Standard rasy mówi, że przodek szpica japońskiego jest uważany za duży biały szpic niemiecki, który dotarł do Japonii około 1920 r. Przez Syberię i północno-wschodnią część Chin. Około 1921 r. Rasa została po raz pierwszy wystawiona na wystawie w Tokio. W 1925 r. Dwie pary białych szpiców sprowadzono z Kanady. Do 1936 r. Dodano więcej importu z Kanady, USA, Australii i Chin. Po II wojnie światowej w 1948 r. Japoński Klub Kynologiczny stworzył jednolity standard, który w swojej formie jest w zasadzie aktualny dzisiaj.

Natura i zastosowanie

Pies inteligentny, wesoły, wesoły, uległy, odważny, czujny i wyrozumiały. Jest żywy, ale potrafi leniuchować. Hodowcy tej rasy zgłaszają, że ich psy nawet oglądają telewizję. Szpic japoński nie może być hałaśliwy (w przeciwieństwie do szpica niemieckiego, który lubi szczekać). Nie toleruje rozstania z rodziną. Jeśli chodzi o użycie, jest to pies towarzyszący, który dzięki swojej zabawie i żywotności lubi różne sporty dla psów, takie jak zwinność lub flyball.

Wygląd

Najbardziej typowe cechy to gęste, czysto białe włosy, spiczasty pysk, trójkątne wyprostowane uszy i dobrze upierzony ogon noszony na plecach. Mocna konstytucja tworzy dobrze wyważoną całość, a jej harmonijne piękno wyraża duszę, wielkość i elegancję właściwe tej rasie. Głowa jest średnio szeroka i zaokrąglona. Oczy średniej wielkości, w kształcie migdałów, osadzone lekko ukośnie, ciemne. Uszy wysoko osadzone, małe, trójkątne. Szyja Średniej długości, dobrze rozwinięte mięśnie. Tył prosty i krótki. Klatka piersiowa szeroka i głęboka, żebra dobrze wysklepione. Ogon wysoko osadzony, średniej długości. Warstwa nawierzchniowa jest prosta i wystaje. Podszerstek krótki, miękki i gęsty. Na twarzy, uszach, przedramieniu i pod stawami skokowymi znajduje się krótki płaszcz, reszta ciała pokryta jest długim, grubym płaszczem, szczególnie od szyi po ramiona i przedramiona, płaszcz tworzy piękny kołnierz. Kolor jest czysto biały. Wysokość w kłębie: samce: 30-38 cm; samice: nieco mniejsze niż samce.

Care

Chociaż gęste włosy wywołują pracochłonną pielęgnację, więc samooczyszczanie nie jest tak trudne do utrzymania. Włosy wystarczy, aby szczotkować odpowiednio raz w tygodniu, oczywiście w czasie linienia, oczywiście częściej. Japoński szpic wymaga dużo uwagi od swojego mistrza.

Źródło: FCI-Standard nr 262 / 16.06.1999 / GB

Zdjęcie: Szpic japoński (Nihon Supittsu) Simba Tsar Zverei, Kijów Ukraina, autor: Yuliya Strizhkina; Ilona Didkovska