Zespoły paczki

Agresywność stosuje się do psich mięsożerców, na przykład w walce o pozycję w hierarchii paczek. Czasami pies próbuje być mistrzem, dlatego tak ważne jest, aby zrozumieć, gdzie jest jego miejsce w wyimaginowanej drabinie.

Hierarchia jest tworzona zgodnie z odpowiedziami mistrza i zachowaniem szczeniaka. Wszyscy członkowie rodziny powinni przestrzegać tych samych zasad dla psa. W rodzinie mistrz powinien zajmować najwyższe miejsce. To niekoniecznie osoba, która karmi psa. Wdzięczność za głęboki brzuch nie oznacza, że pies akceptuje wyższość tego, który daje mu jeść ...

Jak leci w stadzie wilków?

Członkowie paczki są podzieleni na trzy pasma.

1. Strefa środkowa - zajmuje dominujące samce i samice z wyższych klas (matki i ich szczenięta). Inne samce są tolerowane w tej strefie tylko wtedy, gdy samice nie ogrzewają się.

2. Interband - jest zarezerwowany dla kobiet wydalonych z centrum, a także dla mężczyzn ubiegających się o najwyższe stanowisko. To w tej strefie toczą się walki kontrolowane przez wiodącego mężczyznę.

3. Strefa marginalna - jest domeną szczególnie młodych mężczyzn, którzy pełnią rolę strażników (prawdziwych obrońców paczki).

Konflikt ma miejsce, gdy „zawodnicy płci męskiej” rzucają wyzwanie samcom alfa na pojedynek.

Relacje między jednostkami są tworzone przez dominację, uległość i uspokojenie.

W książce „Mój pies ma naturę psa” stwierdza dr. Dehasse, aby zilustrować ten przykład:

Istnieją dwa psy, z których pies A jest dominujący (rodzic), a pies B jest posłuszny (podrzędny). Jeśli właściciele ochronią psa B, uczynią go dominującą osobą. Jeśli w tym samym czasie karą również Psa A, przenoszą go na pozycję podrzędną. Jednak pod ich nieobecność pies A ponownie odzyskuje dominującą pozycję z B. Potyczki między dwoma psami mają miejsce, gdy A chce utrzymać wiodącą rolę w obecności swojego pana. W takim przypadku właściwe byłoby, gdyby pan okazywał „współczucie” (przeciwnie do obojętności) w stosunku do psa A i okazywał obojętność w stosunku do psa B.

Należy również pamiętać, że w domu, w którym mężczyzna i kobieta są podzieleni równo dla opieki nad szczeniakiem (jedzenie, spacery, pieszczoty, gry ...) pies zawsze wybiera jedną z nich i woli. Na przykład, jeśli dojdzie do rozpadu, pies powinien sam mieć „wybór” pozostania z panem.

Źródło: We Will Good a Good Dog, Jean-Pierre Hutin, Magnet-Press, 1993