Miauczenie jako środek komunikacji

Nawet koty mają swój język, który można kojarzyć z pewnymi znaczeniami. Naukowcy rozpoznali różne wzorce fonetyczne - dźwięki z krycia i pojedynków, wirowania, rozpylania i szemrania na żądanie lub jako skargę.

W 1944 roku Mildred Moelková wyróżniła 16 ścieżek dźwiękowych dla dorosłych kotów, które miały szczególne znaczenie. Desmond Morris z kolei zasugerował podsumowanie przemówień kotów w zaledwie sześciu stwierdzeniach: „Jestem głodny”, „Boję się”, „coś mnie boli”, „Chcę uwagi”, „przyjdź do mnie” i „Jestem nieszkodliwy”. Istnieje jednak wiele różnych odcieni ich znaczenia, w zależności od tego, jak i gdzie te dźwięki są wytwarzane…

Na przykład miauczenie dwóch kotów lub kocurów, które są naprzeciw siebie, jest zwykle częścią zagrożenia. Krzyczenie i warczenie w aktywnym pojedynku byłoby trudne do pomylenia z czymś. Koci gardło jest napięte, gdy wydaje obraźliwe i defensywne dźwięki, wytwarzając ostre dźwięki warczenia, chrząkania, syczenia i skwierczenia.

Co odróżnia kota domowego od dużych kotów? Zasadniczo można to streścić - małe koty „krzyczą”, duże koty „ryczą”. Jest tak, ponieważ duże koci mają dużą poduszkę z elastycznej tkanki (brak małych kotów) przymocowaną do górnej części strun głosowych, aby umożliwić im krzyczenie.

Kot domowy w okresie dojrzewania „znajduje głos” - potrafi regulować dźwięki komunikujące się z jego właścicielem. Koty naprawdę rejestrują nasz głos i mogą „podkręcić głośność”! Kobiety zwykle mówią więcej do kotów, dlatego koty zwykle bardziej na nie reagują. Zaobserwowano, że kot powracający ze spaceru na świeżym powietrzu jest głośniejszy w „powitaniu” i popisuje się niż kot czysto domowy. Zauważ, że po dotknięciu kontaktu fizycznego kot zwykle przestaje miauczeć. I czy ma to jakiś związek z „lekkomyślnością” z przynależnością do hodowli? Szczególnie głośne są koty birmańskie, syjamskie i orientalne, a koty perskie są raczej cichsze.

Źródło: 100 sposobów na zrozumienie twojego kota, Roger Tabor, Young Front