06.06.15 Zdrowie i choroby

Policystyczna choroba nerek - PKD

Ten artykuł jest tłumaczony przez Google Translator. Pracujemy nad jego ręcznym tłumaczeniem. Dziękujemy za wyrozumiałość.

Jest to choroba dziedziczna. Wśród hodowców choroba ta jest bardzo zmartwiona, ponieważ ostatecznie powoduje niewydolność nerek.

W tej chorobie nerki pokryte są torbielami o różnych rozmiarach, zmniejszając w ten sposób normalnie funkcjonującą tkankę nerkową. Niestety skutkuje to zaburzeniem czynności nerek. Nasilenie choroby zależy od stopnia zajęcia nerek. W ciężkich przypadkach koty umierają w młodym wieku (około 2 lat). Im większe torbiele, tym szybciej i poważniejsza staje się choroba. Z wiekiem torbiele rosną (do 2 cm), a ich liczba rośnie. W jednej nerce może znajdować się do 200 cyst. Mogą również występować torbiele w wątrobie. Objawy choroby pojawiają się zwykle w wieku 3–7 lat. W przypadku zniszczenia 75% tkanki nerkowej niewydolności nerek towarzyszy apatia, anoreksja, nadmierne przyjmowanie płynów, nadmierne oddawanie moczu i utrata masy ciała. Ze względu na dziedziczny charakter tej choroby nie można wyleczyć. Dotknięte zwierzęta są leczone z powodu objawów niewydolności nerek, wskaźnik powodzenia nie jest bardzo wysoki, a chore zwierzęta zwykle nie przeżywają się z wiekiem. Kiedy zostaną znalezione policystyczne nerki, nie trzeba wydawać chorych kotów, zaleca się wykastrowanie ich i spędzenie reszty życia w spoczynku i bez stresu. PKD jest nieuleczalną chorobą przewlekłą, ale jej nasilenie różni się w zależności od przypadku. Koty, które nie mają poważnych problemów zdrowotnych (np. Liczba torbieli w nerkach jest minimalna) często przeżywają do późnej starości. Reżimowe środki obejmują podawanie specjalnych diet .

Jak diagnozuje się chorobę?

Chorobę wykazuje się za pomocą ultradźwięków lub testu genetycznego. W przypadku ras, które mają większe predyspozycje do choroby (np. Koty perskie, birmany, koty brytyjskie, ragdoll), hodowcy często testują koty, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się choroby w rasie. Najczęściej jednak występuje u kotów perskich i egzotycznych oraz ich mieszańców i ras pokrewnych. Ze względu na dziedziczenie choroby ważne jest wczesne zdiagnozowanie choroby.