Zapobieganie pasożytom zewnętrznym z perspektywy lekarza weterynarii

W ostatnich latach zwierzęta domowe stają się coraz bardziej członkami naszych rodzin. To połączenie ma swoje nieocenione uroki, ale także pułapki, które z pewnością obejmują ryzyko infekcji przez pasożyty zewnętrzne. Często spotykam się z niefortunnymi reakcjami klientów, zwłaszcza klientów, w biurze w związku ze znajdowaniem pasożytów na ich psach lub kotach, z którymi ich dzieci przytula się codziennie i z którymi śpią codziennie w jednym łóżku.

Najczęstszymi pasożytami zewnętrznymi w naszych warunkach są pchły i kleszcze.

Na początek chciałbym podkreślić zasadę, która ma zastosowanie do wszystkich ektopasożytów i która dotyczy ogólnie medycyny, a nie tylko jej. Zapobieganie jest zawsze łatwiejsze i tańsze niż leczenie, którego rolnicy często nie zdają sobie sprawy i błędnie rozwiązują problem, gdy pojawiają się problemy. Lepiej zachować ostrożność, zanim zwierzę zostanie zaatakowane. Podstawą walki z pasożytami jest świadomość możliwości zapobiegania i terapii, znajomość cyklu życia pasożytów oraz wiedza na temat ryzyka przenoszenia chorób zakaźnych. Jedyne prawidłowe i skuteczne zapobieganie to prawidłowe stosowanie środków przeciwpasożytniczych . Oto dwie zalecane opcje, stosowanie długoterminowych kołnierzy lub regularnych produktów do nakrapiania - jedna kropla na skórze, z prawidłową częstotliwością (raz w miesiącu) wielokrotnego podawania. Większość szamponów, proszków i aerozoli nie działa dobrze w przypadku krótkotrwałych efektów. Preparaty do nakrapiania oprócz działania przeciwpasożytniczego wykazują również działanie odstraszające. Jedna kropla preparatu nakrapianego bezpośrednio na skórę zwierzęcia oznacza jego comiesięczną ochronę. Ta forma jest szczególnie zalecana dla domowych „łóżkowych” zwierząt domowych.

Pchły

Ważne jest, aby zrealizować cykl życia pcheł.

Larwa wykluwa się z jaja, które zamienia się w poczwarkę, a następnie rozwija się w dorosłą pchłę zdolną do wytwarzania jaj po wciągnięciu krwi. Jedna pchła składa do 50 jaj dziennie. W ciągu miesiąca 10 pcheł składa do 15 000 jaj. Wypadają z psa lub kota na otaczające przedmioty: na dywan, poduszki, parkiet, w samochodzie, na łóżku itp. Na zwierzęciu spotykamy tylko dorosłe pchły, pozostałe etapy rozwoju znajdują się w środowisku. Szczenięta mogą przetrwać dłużej niż 100 dni. Pchły są narażone na zakażenie przez cały rok. Wiosenna inwazja pcheł wynika z niedoceniania ochrony zimą. Pcheł najlepiej wykluć w ciepłym i wilgotnym otoczeniu. Wiosną podwyższona temperatura zewnętrzna wraz ze zwiększoną wilgotnością w gospodarstwach domowych powodują masowe wylęganie okapów po wyłączeniu centralnego ogrzewania. W krótkim czasie setki pcheł można wykluć i skoczyć na obecne psy i koty lub na ludzi. Pierwszą rzeczą, która interesuje pchły, jest dostarczanie krwi zasysającej żywność .

Z weterynaryjnego punktu widzenia ważne jest również, aby pchła ślina była jednym z najczęstszych alergenów u psa. Ukąszenie jednego pcheł u alergika może powodować swędzenie całego ciała do trzech tygodni, a następnie długotrwałe problemy skórne. Ponadto pchła jest pośrednim żywicielem psa tasiemca, a zatem zwiększa ryzyko „zaczerwienienia” - infekcji pasożytami jelitowymi.

Najczęstsze błędy „pchła” i błędy

„Są to psie pchły, nie trafiają do człowieka.” Chociaż pchła jest głównie pasożytem gatunkowym, oznacza to, że psia pchła woli skórę psa, ale jeśli jest „w potrzebie”, będzie potrzebować wdzięczności i ludzkiej krwi. W biurze regularnie zdarza się, że klient zwija koszulę i pokazuje konsekwencje manifestacji pasożyta na własnym ciele. Pchła = całoroczne niebezpieczeństwo. Większość klientów nie zdaje sobie sprawy z całorocznego ryzyka infekcji pcheł.

- Niepoprawne użycie produktów. Należy zachować ostrożność, aby ściśle rozróżniać produkty dla psów i kotów. Istnieją środki przeciwpasożytnicze, które zagrażają życiu kotom po zastosowaniu. Kilka razy spotkałem się z niedogodnościami hodowlanymi związanymi z zastosowaniem jednego produktu na oba gatunki zwierząt. Nie usuwamy obrożek przeciw pasożytom ze zwierzęcia. Ich działanie jest wystarczające tylko w przypadku długoterminowego 24-godzinnego wdrożenia.

- Jednorazowy zastój nie rozwiązuje pcheł zwierzęcia. Preparaty nakrapiane należy nakładać wielokrotnie w odstępach miesięcznych przez co najmniej trzy cykle. Idealna jest całoroczna ochrona. Po jednorazowym odblešení chociaż pozbyć się pcheł zwierzęcych obecnych na nim, ale w ciągu następnych tygodni i miesięcy w środowisku zewnętrznym jest po stadiach rozwojowych pcheł, a następnie pojawiają się ponownie na zwierzęciu.

- Moczenie domu i leczenie. 95% pcheł, odpowiednio. ich stadia rozwojowe znajdują się poza zwierzęciem. Oznacza to w łóżkach, dywanach, siedzeniach, parkiecie, samochodzie, w otoczeniu. Jak już wspomniano, zwierzę to tylko dorosłe pchły. Dlatego ważne jest stosowanie preparatów, które pomagają zmniejszyć te etapy rozwoju w środowisku. Aby to zrobić, konieczne jest mechaniczne (odkurzanie, mycie) leczenie środowiska, w którym zwierzę przebywa najbardziej.

Kleszcze

Ugryziony kleszcz jest nie tylko nieprzyjemny ze względu na jego obecność na skórze, ale także niebezpieczny ze względu na jego zdolność do przenoszenia poważnych chorób zakaźnych ( borelioza, babeszjoza, erlichioza, ricketsiosis…). Może to zagrażać życiu gospodarza lub powodować długoterminowe konsekwencje zdrowotne.

W ostatnich latach zaobserwowano tendencję do zwiększania długości sezonu kleszczy. Jest to związane ze wzrostem temperatur zimowych i rozwijaniem zdolności kleszcza do tolerowania niższych temperatur.

Ogromną zaletą współczesnych środków przeciwpasożytniczych jest działanie odstraszające tych preparatów. Charakteryzują się tzw. „Efektem gorącej stopy” - „efektem gorącej płyty”. Gdy tylko pasożyt dotrze do leczonej skóry, wchodzi w kontakt ze środkiem przeciwpasożytniczym, który natychmiast wpływa na układ nerwowy kleszcza, a tym samym indukuje specyficzny ruch kończyn. Efekt ten nazywany jest „efektem gorącej płyty” i zapobiega zasysaniu kleszcza, a tym samym przenoszeniu chorób zakaźnych. Nie może utrzymać się na tej powierzchni, odpada i umiera szybko.

Najczęstsze błędy i błędy „tykania”

- Niewystarczające zastosowanie przeciwpasożytnicze. Najczęstszym błędem jest brak stosowania przeciwpasożytniczego. Jest wielu hodowców, którzy stosują preparaty do nakrapiania (z zalecanym comiesięcznym stosowaniem) tylko 1-3 razy w roku . Sezon na kleszcze rozpoczyna się na przełomie marca i kwietnia, a kończy pierwszymi przymrozkami.

- Stosowanie preparatów po odkryciu kleszczy. Stosowanie preparatów dopiero po odkryciu kleszczy prowadzi do zwiększonego ryzyka przenoszenia chorób zakaźnych przenoszonych przez kleszcze. Wczesne zastosowanie zmniejsza również potrzebę usuwania kleszcza.

- Niewłaściwe usuwanie kleszczy. Nieprawidłowe usunięcie kleszczy może prowadzić do pęknięcia pasożyta, aw konsekwencji do chirurgicznego usunięcia głowy kleszcza.

Komary i muchy

Wydaje się, że komary i muchy muchowe nie muszą niepokoić większości psów i kotów tak bardzo, jak robią to z powodu swoich włosów. Ale istnieje ukryte ryzyko. Mogą przenosić choroby zakaźne - robaki serca i leiszmaniozy. W przypadku robaków sercowych ten „robak” osiąga długość 25-30 cm i pasożyty w prawej części serca psa i kota. Powoduje poważne choroby serca i płuc u zwierzęcia. Leiszmanioza jest poważną ogólną chorobą wywołaną przez leiszmania pasożyta jednokomórkowego. Choroba jest przede wszystkim nieuleczalna i jest przenoszona na ludzi. Przeniesienie z zarażonego na niezakażone zwierzę w obu chorobach następuje przez zwykłe ugryzienie komara. Jest powszechnie spotykany nie tylko w ciepłych egzotycznych krajach, ale także w krajach Europy Południowej, takich jak Chorwacja, Włochy, południowa Francja, Hiszpania i Grecja. W ostatnich latach w naszym kraju zaczęły się pojawiać te wcześniej egzotyczne choroby.

Ochroną przed komarami, a tym samym chorobami, jest stosowanie preparatów o dobrym i długotrwałym działaniu odstraszającym. W celu zapewnienia długotrwałej ochrony konieczne jest stosowanie go w regularnych odstępach czasu, aby pies był również chroniony przed kleszczami, pchłami, parzącymi muchami i wszy.

Tekst: MVDr. Václav Bartoš

Klinika weterynaryjna ZooVET, Hradec Králové